தமிழர் கலைகள் Online Test 11th Ethics Lesson 4 Questions in Tamil

விளக்கம்: மனித நாகரீகத்தின் வளர்ச்சி நிலையே கலைகளின் வெளிப்பாடுகள். தமிழர் தம் உள்ளத்து உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த, கலைகள் வாயில்களாக அமைந்தன. மணிமேகலை காப்பியம், கலைகளை 64 எனக் குறிப்பிட்டுள்ளது.

விளக்கம்: கலைகள் ஒரு நாட்டின் பன்முகப் பண்பாட்டு அடையாளங்களாகத் திகழ்கின்றன. மக்களின் பழக்கவழக்கம், வாழ்வியல் முறை மற்றும் பொருளாதார நிலையை வெளிப்படுத்தும் விதமாகக் கலைகள் அமைகின்றன.

விளக்கம்: தமிழகத்தில் 64 முதன்மைக் கலைகள் இருந்தன. “ஆய கலைகள் அறுபத்து நான்கனையும் ஏய உணர்விக்கும் என் அம்மை” என்ற கம்பரின் கூற்று இதனை தெரிவிக்கின்றது.

விளக்கம்: கலைகள் பொதுக் கலைகள், அழகுக் கலைகள் என 2 வகைப்படும்.

விளக்கம்: காட்சி இன்பம், கேள்வி இன்பம் தருவன அழகுக் கலைகள் ஆகும்.

விளக்கம்: கட்டடக்கலை, சிற்பக்கலை, ஓவியக்கலை, இசைக்கலை, காவியக்கலை என அழகுக்கலைகளை ஐந்தாக வகைப்படுத்தி தமிழறிஞர் மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி கூறியுள்ளார்.

விளக்கம்: தமிழகத்திலுள்ள வீடு, மாளிகை, அரண்மணை, கோயில்கள் போன்றவை தமிழகக் கட்டடக் கலைக்கு எடுத்துக்காட்டாகத் திகழ்கின்றன. இவற்றுள் கோயில்களே காலத்தைக் கடந்து தமிழரின் கட்டடக் கலைக்குச் சான்றுகளாக இன்றளவும் திகழ்கின்றன.

விளக்கம்: சங்ககாலம் தொட்டே முறையாகக் கட்டடங்களை அழகுற அமைப்பதற்கான “மனை நூல்கள்” இருந்தன. இதனை “நூலோர் சிறப்பின் முகில் தோய் மாடம்” என்று இளங்கோவடிகள் கூறுகின்றார்.

விளக்கம்: கால் தாண்டலுக்குப் பின் ஆள்தாண்டல் நடைபெறும் இதில் குனிந்துக்கொண்டு நிற்பவரை, அவர் முதுகில் கையை ஊன்றித் தாண்ட வேண்டும். குனிந்து கொண்டு நிற்பவர் தலையைத் தொங்க விட்டுக் கொண்டு குனிந்து இருக்க வேண்டும். தலையை உயர்த்தினால் தலையைத் தட்டிக் குனியச்செய்வர். தாண்டுபவர் தம் இருகால்களையும் அகற்றி ஒரு கால் அவரது தலையையும் மற்றொரு கால் அவரது இடுப்பையும் தாண்டி வருமாறு தாண்டுவர். தாண்டுபவர் ஓடிவந்து தாண்ட இயலாது.

படிநிலைகள்:

1. கால் கட்டை விரலைப் பிடித்துக்கொண்டு நிற்றல்
2. கணுக்காலைப் பிடித்துக்கொண்டு நிற்றல் (கரண்டை)
3. முழங்காலைப் பிடித்துக்கொண்டு நிற்றல் (மோளி)
4. தொடையைப் பிடித்துக்கொண்டு நிற்றல்
5. கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு அல்லது கும்பிட்டுக் கொண்டு குனிந்து நிற்றல்.

விளக்கம்:சபாநாயகர் மண்டபம் – சிதம்பரம் நடராஜர் கோவில் பொன்    

   கூரை மண்டபம்

செங்கற்கோவில் – அரியலூர்

குடைவரைக் கோவில் –  மண்டகப்பட்டு.

விளக்கம்: கி.பி(பொ.ஆ) 6-ம் நூற்றாண்டிற்கு முற்பட்ட கோயில்கள் எல்லாம் செங்கல் கட்டடங்களாகவே இருந்தன. இவை மன்னர்களால் அவ்வப்போது செப்பனிடப்பட்டன. (எ.கா)அரியலூர் செங்கற்கோயில்.

விளக்கம்:பெரிய பாறையைக் குடைந்து உருவாக்கப்பட்டவை குடைவரைக் கோயில்கள் ஆகும். இவை, கருவறை, முன் மண்டபம், தூண்கள் என்ற அமைப்பைக் கொண்டிருந்தன. முற்காலப் பாண்டியர்கள் அமைத்த முதல் குடைவரைக் கோயில் பிள்ளையார்பட்டி குடைவரைக் கோயில் ஆகும்.

விளக்கம்: விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் உள்ள மண்டகப்பட்டு என்னுமிடத்தில் கி.பி (பொ.ஆ) 7-ஆம் நூற்றாண்டில் மகேந்திரவர்ம பல்லவன், முதல் குடைவரைக் கோயிலை அமைத்தான்.

விளக்கம்: குடைவரைக் கோயில்கள் நீண்ட மண்டபம் போன்ற அமைப்பைப் பெற்றிருந்தன. எனவே, ‘மண்டபக் கோயில்கள்’ என்றும், பாறைகளைக் குடைந்து அமைத்தால் ‘பாறைக் கோயில்கள்’ என்றும் அழைக்கப்பட்டன.

விளக்கம்: ஓரே கல்லினால் ஆன ஒற்றைக்கற் கோயில்கள் தமிழகத்தில் மாமல்லபுரத்தில் காணப்படுகின்றன. இவற்றை அமைக்க, பாறைகளை மேலிருந்து படிப்படியாகக் கீழே செதுக்கிக் கோயில்கள் அமைக்கப்படுகின்றன. மாமல்லபுரத்தின் மகிசாசுரமர்த்தினி  கோயிலின் முன் தொடங்கப்பட்டு முற்றுப் பெறாமல் உள்ள ஒற்றைக்கல் கோயில் இதற்குச் சான்றாகும்.

விளக்கம்:மாமல்லபுரம், காஞ்சிபுரம், பனமலை ஆகிய ஊர்களில் காணப்படும் கற்றளிகள் காலத்தால் முந்தியவை. கி.பி(பெ.ஆ) 8-ஆம் நூற்றாண்டில் தோன்றிய கட்டடங்களில், பெரும்பான்மை கற்றளிகளாகவே இருந்தன.

விளக்கம்:பிற்காலச் சோழர்கள் செங்கற்களால் ஆன பழைய கோயில்களைக் கற்றளிகளாக மாற்றினர்.

விளக்கம்: இந்தியக் கோயில் கட்டடக்கலை  நாகரம், வேசரம். திராவிடம் என 3 வகைப்படும்.

விளக்கம்: சிகரத்தின் அமைப்பானது நான்கு பக்கங்களைக் கொண்டு சதுரமாக அமைந்திருந்தால் அந்த விமானம்  – ‘நாகரம்’.

இதுவே, சிகரம் வட்டவடிவமாக இருப்பின் அந்த விமானம் – ‘வேசரம்’

சிகரமானது எட்டுப்பட்டை அமைப்புடன் இருந்தால் அந்த விமானம் – திராவிடம். 

விளக்கம்: நாகரம் – வட இந்தியக் கட்டடக்கலை

வேசரம் – மத்திய இந்தியக் கட்டடக்கலை

திராவிடம் – தென் இந்தியக் கட்டடக்கலை.

விளக்கம்: இந்தியாவின் மத்தியப் பகுதியில் அமைந்துள்ள பௌத்த சமயக் கட்டடக்கலை ‘வேசரம்’ ஆகும்.

விளக்கம்: சிகரமானது எட்டுப்பட்டை அமைப்புடன் இருந்தால் அந்த விமானம் ‘திராவிடம்’ எனப்படும். திராவிடம் என்பது தென்னிந்தியக் கோவில் கட்டடக் கலை ஆகும். வடக்கே கிருஷ்ணா நதி முதல் தெற்கே குமரி வரை திராவிடக்கலை பரவியுள்ளது.

விளக்கம்:திராவிடம் கலையானது இலங்கை, பர்மா, மலேசியா,கம்போடியா போன்ற நாடுகளிலும் பரவியுள்ளது.  தமிழகக் கட்டடக் கலையை பல்லவர், பாண்டியர், சோழர், விஜயநகர நாயக்கர்கள் ஆகியோரின் காலகட்டத்தவை எனத் தனித்தனியாக வகைப்படுத்தலாம்.

விளக்கம்: இந்துக் கோயில்களில் கர்ப்பக்கிரகம் என்னும் கருவறையின் மீது அமைக்கப்படும் பிரமிடு போன்ற கட்டடக்கலையை விமானம் என்பர். விமானத்தைப் பொதுவாக ‘ஷடங்க விமானம்’ என்பர். ஷடங்க விமானம் என்பது, 6 உறுப்புகளைக் குறிக்கும். அவை மனித உடலின் உறுப்புகளுடன் ஒப்புமை உடையவை.

விளக்கம்: ஷடங்க விமானம் என்பது, ஆறு உறுப்புகளைக் குறிக்கும். அவை மனித உடலின் உறுப்புகளுடன் ஒப்புமையுடையவையாகும்.

அதிட்டானம் – பாதம்  

பித்தி – கால் 

பிரஸ்தம்  – தோள் 

கண்டம்  – கழுத்து 

சிகரம் – தலை 

ஸ்தூபி – மகுடம்

விமானத்தின் மீது பெரும்பாலும் ஒரேயொரு கலசம் மட்டும் இடம்பெற்றிருக்கும். இவ்விமானங்கள் சோழர் காலத்தில்தான் மிக உயரமானவையாக அமைக்கப்பட்டன.

விளக்கம்: சாரங்கபாணி கோயில் கும்பகோணத்தில் அமைந்துள்ளது.

விளக்கம்: கோயில் உறுப்புகளில் மிக முக்கியமானதும் அழகுடையதுமாக விளங்குவது கோபுரம். ‘கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம்’ என்பர். இக்கோபுரம் சுற்றுப்புறச் சுவரில் ஊடறுத்துச் செல்லும் நுழைவாயிலின் மேல் கட்டப்பட்டதாகும். கோபுரத்தின் உச்சியில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கலசங்கள் இடம்பெற்றிருக்கும்.

விளக்கம்: கோயில்களில் கோபுரம் அமைத்தல் பல்லவர் காலத்தில் தொடங்கி, விஜயநகர மன்னர்கள் காலத்தில் மிகவும் உன்னத நிலையை அடைந்தது எனலாம்.

விளக்கம்:இராஜசிம்மன் காலத்தில் கட்டப்பட்ட காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயிலில்தான் முதன்முதலாகச் சிறுகோபுரம் அமைக்கப்பட்டது. சோழர்களும் விமானத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளித்தனர்.

விளக்கம்: விஜயநகர மற்றும் நாயக்கர் காலத்தில் விமானங்களைச் சிறியனவாகவும், கோபுரங்களைப் பெரியனவாகவும் அமைத்தனர். கிருஷ்ணதேவராயர் ஆட்சிக் காலத்தில்தான், காஞ்சிபுரம், திருவண்ணாமலை, சிதம்பரம்  போன்ற இடங்களில் பெரிய கோபுரங்களை அமைத்தனர். பிற்காலத்தில் இவை’இராஜ கோபுரம்’ என்று அழைக்கப்பட்டன.

விளக்கம்: பல்லவர்கள், காஞ்சிபுரத்தை தலைநகராகக் கொண்டு தமிழகத்தை 300 ஆண்டுகள் ஆட்சி புரிந்தனர். இவர்கள் மரம், சுதை, உலோகம், செங்கல் போன்ற கட்டுமானப் பொருள்கள் இன்றிக் காலத்தால் அழிக்க இயலாத குடவரைக் கோயில்களை உருவாக்கினர்.

விளக்கம்: மாமல்லபுரக் கடற்கரைக் கோயில்கள் உலகப் புகழ் வாய்ந்தவை. ‘சாளுவன் குப்பத்தில்’ உள்ள குகைக்கோயிலில் வெளிமுகப்பு முழுவதும் யாளியின் முகம் செதுக்கப்பட்டுள்ளது. இது குகைக்கோயில்களின் அமைப்பிலேயே வியக்கத்தக்க வடிவை உடையது. இப்பகுதி தற்காலத்தில் ‘புலிக்குகை’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.

விளக்கம்: பல்லவர்கள் குடைவரைக் கோயில்கள், ஒற்றைக்கல் இரதங்கள் அமைத்ததோடு அன்றிக் கட்டுமானக் கோயில்களையும் எழுப்பியுள்ளனர். இவற்றுள், அழகும் தொன்மையும் வாய்ந்தது காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயில். இது இராஜசிம்மனால் கட்டப்பட்டது.

விளக்கம்: பல்லவர்கள், தமிழகத்தின் வட பகுதிளை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த காலத்தில், தென் பகுதியைப் பாண்டியர்கள் ஆட்சி புரிந்து வந்தனர்.

விளக்கம்: செழியன்சேந்தன், காலம் முதல் வீரபாண்டியன் காலம்வரை அவர்கள் தோற்றவித்த குடைரைக் கோயில்கள், ஒற்றைக் கற்றளிகள், கட்டடக் கோயில்கள் ஆகியன பாண்டியர்கள் காலக் கட்டடக் கலைக்குச் சான்றுகளாக விளங்குகின்றன.

விளக்கம்: பிள்ளையார்பட்டி, மலையடிக்குறிச்சி, ஆனைமலை, திருப்பரங்குன்றம், குன்றக்குடி, திருமயம், குடுமியான் மலை, சித்தன்ன வாசல், மகிபாலன்பட்டி, பிரான்மலை, அழகிய பாண்டியபுரம், மூவரைவென்றான் போன்ற ஊர்களில் பாண்டியர்கள் காலக் குடைவரைக் கோயில்களைக் காணலாம்.

விளக்கம்: கழுகுமலையிலுள்ள வெட்டுவான் கோயில் பாண்டியரது ஒற்றைக் கற்றளிக்குச் சான்றாகும். இது மலையின் மேலிருந்து கீழ்நோக்கிக் குடைந்து அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

விளக்கம்: ‘தென்னத்து எல்லோரா’ என்று அழைக்கப்படுவது கழுகுமலையிலுள்ள வெட்டுவான் கோயில். இதேபோல் திருப்பத்தூர் திருக்கற்றளிநாதர் கோயில் பாண்டியர் காலக் கட்டடக்கலைக்குச் சிறந்த சான்றுகளாகத் திகழ்கின்றன.

விளக்கம்: தமிழக கட்டடக்கலைக வரலாற்றில் பிற்காலச் சோழர் காலம் பொற்காலமாகும். விஜயாலயசோழன் முதல் 3-ம் ராஜராஜசோழன் வரையிலான மன்னர்கள் அழகு வாய்ந்த எண்ணற்ற கோயில்கள் எழுப்பினர். செங்கற்களால் கட்டப்பட்ட கோயில்களை எல்லாம் கருங்கற்களாலான கோயில்களாக மாற்றி அமைத்தனர். 

விளக்கம்:புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் விஜயாலய சோழனால் கட்டப்பட்ட நார்த்தாமலைக் கோயில் தனித்தன்மை வாய்ந்தது. இக்கோயிலின் வெளிச்சுவர் சதுர வடிவிலும் உட்சுவர் வட்ட வடிவிலும் உள்ளது. 

விளக்கம்:ஆதித்தசோழன் காவிரி ஆற்றின் இரு பக்கங்களிலும் ஏராளமான கற்கோயில்களைக் கட்டினார். இக்கோயில்கள் இன்றும் நிலைத்து நிற்கின்றன.

விளக்கம்: ‘பராந்தகசோழன்’எழுப்பிய பிரம்மபுரீசுவரர் கோயில், எறும்பூர் கடம்பவனேசுவரர் கோயில் ஆகியன சோழர் காலக் கட்டடக்கலையின் எழிலையும் எளிமையையும் விளக்குவன.

விளக்கம்: இராஜராஜசோழன் எழுப்பிய தஞ்சைப் பெரியகோவில் ‘தென்னிந்தியாவின் மேரு’  எள அழைக்கப்படும் சிறப்பைப் பெற்றது.

விளக்கம்: தஞ்சை பெரியகோவில் தமிழக் கட்டடக்கலையின் மணிமகுடமாக விளங்குகின்றது. தஞ்சையின் சுற்று வட்டாரப் பகுதிகளில் கருங்கற்களே இல்லாத நிலையில் முற்றிலும் கருங்கங்களைக் கொண்டே அமைக்கப்பட்டது.

விளக்கம்: முற்றிலும் கருங்கற்களைக் கொண்டே 216அடி உயரமும் 13 அடுக்குகளையும் கொண்ட விமானத்தை அமைத்து ‘இராஜராஜேசுவரம்’ எனப் பெயரிட்டார் இராஜராஜன்.

விளக்கம்: முதல் வாசல் ‘கேரளாந்தகன் திருவாசல்’ என்றும் 2-ம் வாசல் ‘இராஜராஜன் திருவாசல்’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.

விளக்கம்: தஞ்சை பெரியகோவிலின் உச்சியிலுள்ள எண்கோண வடிவிலான சிகரத்தின் எடை 80 டன் ஆகும். 

விளக்கம்: தஞ்சை பெரியகோவிலை 1987-ஆம் ஆண்டு ஐக்கிய நாடுகள் கல்வி, அறிவியல், பண்பாட்டு அமைப்பு (The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation – UNESCO) உலகப் பாரம்பரிய சின்னமாக அறிவித்தது. சோழர் காலக் கட்டடக் கலையில் ‘செம்பியன் மாதேவியின்’ பங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. இவர் பாட பெற்ற பல தளங்களில் கற்றளிகளாக மாற்றியமைத்துப் பெரும் பொருள்களை வழங்கினார்.  

விளக்கம்: தஞ்சை பெரிய கோவில் – 216 அடி

கங்கை கொண்ட சோழபுரம்  – 170 அடி

திரிபுவனம் கம்பகரேசுவரர் – 126 அடி.

விளக்கம்: தஞ்சை பெரிய கோவில் – முதலாம் ராஜராஜ சோழன்
கங்கை கொண்ட சோழபுரம் – முதலாம் இராஜேந்திர சோழன்
திரிபுவனம் கம்பகரேசுவரர் – மூன்றாம் குலோத்துங்க சோழன்.

விளக்கம்: இராஜேந்திரசோழன் தனது கங்கைப் படையெடுப்பு வெற்றியின் சின்னமாக ‘கங்கை கொண்ட சோழபுரம்’ கோயிலை அமைத்தார். இது 170 அடி உயரம் கொண்டது. இக்கோயில் சிற்பக்களஞ்சிமாக விளங்குகின்றது.

விளக்கம்: விஜயநகரப் பேரரசின் காலத்தில் தமிழகக் கட்டடகக்கலையில் குறிப்பிட்டதக்க மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. சோழர், பாண்டியர் காலக் கட்டடக்கலையின் தொடர்ச்சியாகவே விஜயநகரப் பேரரசுக் காலக் கட்டடக்கலை விளங்குகிறது. நுட்பமான அலங்கார வேலைப்பாடுகள் இக்காலக் கட்டடக்கலையின் சிறப்புக் கூறுகளாகும். இக்கோயில்களில், விமானங்கள் சிறியதாகவும், கோபுரங்கள் உயரமாகவும் உள்ளன. திருவண்ணாமலை, மதுரை, இராமேசுரம் ஆகிய ஊர்களில் உள்ள கோயில் கோபுரங்கள் இக்காலத்தவையாகும்.

விளக்கம்: வேலூரில் அமைந்துள்ள ஜலகண்டேஸ்வரர் கோயில் விஜயநகர பேரரசுக் காலத்தவை.

விளக்கம்: நாயக்கர் காலக் கட்டடக்கலை விஜயநகரக் காலக் கட்டடக்கலையைப் பின்பற்றியே எழுந்தது. நூறுகால் மண்டபங்கள், ஆயிரங்கால் மண்டபங்கள் எழுப்புதல், இவர்களின் தனிச் சிறப்பு.

விளக்கம்: திருமலை நாயக்கர் மகால், இராமேசுவரம் இராமநாதசாமி கோயில் ஆயிரங்கால் மண்டபம், மதுரை மீனாட்சிம்மன் கோயில் புது மண்டபம், திருச்சி மலைமீது கட்டப்பட்டுள்ள தாயுமானவர் கோயில் ஆகியன நாயக்கர் கட்டடக்கலைக்குச் சிறந்த உதாரணமாகும். திருவரங்கம் குதிரை மண்டபமும் இவர்கள் காலத்தவையே.

விளக்கம்: மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயில், திருவரங்கம் அரங்கநாதர் கோயில், சிதம்பரம் நடராஜர் கோயில், திருநெல்வேலி நெல்லையப்பர் கோயில், திருவண்ணாமலை அருணாச்சலேஸ்வரர் கோயில், இராமேஸ்வரம் இராமநாத சுவாமி கோயில் ஆகியவை தமிழகத்தில் ஆயிரங்கால் மண்டபங்கள் அமைந்துள்ள கோயில்களில் குறிப்பிடத்தக்கவை.

விளக்கம்: நடுகற்கள், சிற்பக்கலையின் தோற்றுவாயகாக் கருதப்படுகின்றன. தொல்காப்பியம், அகநானூறு, புறநானூறு முதலானவற்றில் நடுகல் பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன.

விளக்கம்: போரில் வீரமரணமடைந்த அல்லது மக்களுக்காக உயிர் துறந்த வீரனின் பெயரும் பெருமையும் எழுதி நட்டுவைத்து வழிபடும் கல் ‘நடுகல்’. இது ‘வீரக்கல்’ அல்லது ‘நினைவுக்கல்’ என்றும் அழைக்கப்படும்.

விளக்கம்: தொல்காப்பியர் காலத்தில் வழக்கில் இருந்த நடுகல் வழிபடும் முறை, பிற்காலத்தில் வீரர்களின் உருவத்தைச் செதுக்கி வழிபடும் முறையாக வளர்ந்தது. தெய்வங்களுக்குச் சுதை உருவங்கள் செய்து வழிபட்டனர். இதுவே, கல்லில் சிற்பம் செய்யும் கலையாக வளர்ச்சி பெற்றது. விழாக்காலங்களில் களிமண்ணால் விலங்குகள் மற்றும் மனிதர்களின் உருவங்களைச் செய்து வைத்து வழிபடுவது கதிரை எடுப்பு, உருவாரம் எனப்படும். கல்லினால் செய்யப்படுவது கற்சிற்பங்கள் எனவும் உலோகத்தால் செய்யப்படுவது படிம உருவங்கள் என்றும் அழைக்கப்படும்.

விளக்கம்: சங்க காலத்தில் மரச்சிற்பங்கள் அமைக்கப்பட்டதைப் பரிபாடல் மூலம் அறியலாம். கொற்கை, அரிக்காமேடு, உறையூர் போன்ற இடங்களில் நிகழ்த்தப்பட்ட அகழாய்வுகளில் அக்காலச் சுடுமண் ஓடுகளும் சிற்பங்களும் கிடைத்துள்ளன.

விளக்கம்: காவிரிப்பூம்பட்டினம் இருந்த சுதைச்சிற்பங்களை இந்திர விழாவில் கூடிய மக்கள் கண்டு மகிழ்ந்தனர் என மணிமேகலை கூறுகிறது.

விளக்கம்: சிற்பக் கலைஞர்களை ‘மண்ணீட்டாளர்’ என அழைக்கும் வழக்கம் இருந்ததை மணிமேகலையின் மூலம் அறியலாம்.

விளக்கம்: கி.பி(பொ.ஆ) 3-ம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி(பொ.ஆ) 10-ம் நூற்றாண்டு வரை தமிழகத்தில் பௌத்த சமண சமயங்கள் பரவி இருந்தன. தொடக்க காலத்தில் பௌத்தர்கள் பாதபீடிகை, தருமச்சக்கரம் முதலியவற்றை வைத்து வணங்கினர். பின்னரே புத்தர் திரு உருவங்களை வணங்கும் முறை தோன்றியது.

விளக்கம்: சமண சமயத்தில் அருகப்பெருமானின் உருவத்தையும் தீர்த்தங்கரர்களின் உருவங்களையும் வணங்கினர்.

விளக்கம்: ‘சுதை என்பது சுண்ணாம்பை நன்கு அரைத்து கரும்புச்சாறு, வெல்லச்சாறு, நெல்லிக்காய்ச்சாறு முதலியவற்றை கொண்டு உருவங்கள் செய்வது’ என அ. தட்சிணாமூர்த்தி அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்.

விளக்கம்: இயற்கை உருவங்களையும் கற்பனை உருவங்களையும் வளர்ப்பது சிற்பக்கலை எனப்படும். கல், சுதை (சுண்ணாம்புக் கரை), மரம், மெழுகு, அரக்கு, தந்தம், உலோகம் ஆகியவற்றால் சிற்பங்கள் வடிக்கப்படுகின்றன. இவற்றைப் புடைப்புச்சிற்பங்கள், தனிச்சிற்பங்கள் என வகைப்படுத்துவர்.

விளக்கம்: கல், மரம், சுவர், பலகை போன்றவற்றில் புடைப்பாக உருவத்தின் முன்புறம் மட்டும் தெரியும்படி அமைக்கப்படும் சிற்பம் புடைப்புசிற்பம் ஓர் உருவத்தின் முன்புறமும் பின்புறம் முழு வடிவமாக வடித்தல் தனிச்சிற்பம் எனப்படும்.

விளக்கம்: தமிழகத்தில் கட்டடக்கலை மற்றும் சிற்பக்கலையைப் பயிற்றுவிக்கும் அரசு கல்லூரி மாமல்லபுரத்தில் உள்ளது.

விளக்கம்: தமிழ்நாட்டுச் சிற்பக்கலை, கோயில்களை, அடிப்படையாகக் கொண்டு வளர்த்தெடுக்கப்பட்டது. தொடக்ககாலச் சிற்பங்கள் மரத்தினாலும் சுதையினாலும் செய்யப்பட்டவை. இப்பொழுதும் அத்தகைய சிற்பங்களைக் காணலாம். எடுத்துகாட்டாக சுந்தர வரதராஜப்பெருமாள் கோயிலில் உள்ள கடவுள் உருவங்கள் மரத்தால் செய்யப்பட்டவையாக உள்ளன. திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதிப் பெருமாள், காஞ்சி பாண்டவதூதப் பெருமாள் முதலிய உருவங்கள் சுதையினால் செய்யப்பட்டவை.

விளக்கம்: கல்லினால் சிற்பம் அமைக்கும் முறை பல்லவர் காலத்திலும், உலோகத்தினால் சிற்பம் அமைக்கும் முறை பிற்காலச் சோழர் காலத்திலும் பின்பற்றப்பட்டன.

விளக்கம்: தனிப்பட்ட ஒருவரின் உருவ அமைப்பை உள்ளது உள்ளவாறே அமைப்பது பிரதிமைகள் எனப்படும். பிரதிமை உருவங்களில் பழமையானது பல்லவ அரசர் உருவங்கள் ஆகும்.

விளக்கம்: உலோகங்களினால் பிரதிமைகள் அமைக்கும் வழக்கம் சோழர் காலத்தில் தோன்றியது.

விளக்கம்: பல்லவர் காலம், கோயில் சிற்பக்கலையின் தொடக்க காலம் எனலாம். பல்லவ மன்னன் முதலாம் மகேந்திரவர்மன் காலத்துக் கோயில்களில் உள்ள துவாரபாலகர்கள் என்று அழைக்கப்படும் வாயிற்காவலர்களின் உருவங்கள் புடைப்புச்சிற்பங்களாக உள்ளன. இவையே தமிழகத்தில் காணப்படும் முதல் கற்சிற்பங்களாகும். இவர் காலத்தில் வாயிற்காவலர்களின் சிற்பங்கள் மட்டுமே கற்களால் உருவாக்கப்பட்டவை. கருவறையில் உள்ள சிற்பங்கள் மரத்தாலோ சுதையாலோ செய்யப்படுகின்றன. பல்லவர் காலத்தில் கடவுள் போலவே அரசன் அரசி உருவங்களையும் உயரமாகச் செதுக்கும் வழக்கம் இருந்தது.

விளக்கம்: மாமல்லபுரத்தில் கோவர்த்தன மலை மண்டபத்தின் அருகில் 96 அடி அகலமும் 43 அடி உயரமும் கொண்ட பாறை உள்ளது. இப்பாறையின் இடையில் இயற்கையாகவே கீழ் நோக்கிய பள்ளம் காணப்படுகிறது. சிற்பிகள் இந்த இயற்கையான வடிவமைப்பை பயன்படுத்த தம் கற்பனையையும் கலந்து ‘பகீரதன் தவம்’ என்ற சிற்பத்தொகுதியாக வடிவமைத்துள்ளனர். கங்கை பூமிக்கு வர பகீரதன் சிவபெருமானை நோக்கித் தவமிருந்த காட்சியும், அந்தத் தவத்தின் பயனாகக் கங்கை பூமிக்கு வரும் நிகழ்வையும் அப்பாறைப் பகுதியில் வடிவைமத்துள்ளனர். இவர்கள் காலத்தில் புராணச் செய்திகளைச் சிற்பங்களாக வடிவமைத்துள்ளனர்.

விளக்கம்: நாமக்கல்லில் உள்ள மலைக்கோட்டையின் இருபுறமும் மகேந்திரவர்மன் காலத்துக் குடைவரைக் கோயில்கள் காணப்படுகின்றன. மலையின் கிழக்குப் பகுதியில் பள்ளி கொண்ட பெருமாள் கோயிலும், மேற்குப் பகுதியில் நரசிம்மப் பெருமாள் கோயிலும் உள்ளன. ஒரே மலையில் இரண்டு குடைவரைக்கோவில்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளமை இதன் சிறப்பு அம்சமாகும். இதன் சிற்பங்கள் நுண்ணிய வேலைப்பாட்டுடன் கூடியனவாகவும் இங்கு திருமாலின் பத்து அவதாரங்களும் சிற்பங்களாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. பல்லவர் காலத்து ஒற்றைக்கல் இரதங்கள், கோயில் சிற்பங்கள் போன்றவை தனித்துவமானவையாக உள்ளன.

விளக்கம்: ஆந்திராவில் உள்ள அனந்தப்பூரில் மாவட்டத்தில் லெபாஷி என்ற ஊரிலுள்ள நந்தி சிற்பம் ஒரே கல்லால் வடிக்கப்பட்டது. இதுவே உலகின் மிகப்பெரிய நந்தியாகும்.

விளக்கம்: உயரமான மகுடங்கள், மெல்லிய நெடிய உடலமைப்பு போன்றவை சோழர் காலச் சிற்பங்களின் சிறப்பாகும். பிற்காலச் சோழர்களின் சிற்பங்களில் அணிகலன்களும் அலங்காரங்களும் மிகுந்து காணப்பட்டன. மேலும், வட்டமான முக அமைப்பும் சற்று தடித்தும் குட்டையானதுமான உடல் அமைப்புகளுடன் சிற்பங்கள் காணப்பட்டன.

விளக்கம்: இராஜராஜ சோழன் எழுப்பிய தஞ்சை பிரகதீசுவரர் கோயிலின் தெற்கு நோக்கிய வாயிலின் கீழ்ப்புறம் பத்தரின் சிற்பமும் இக்கோயிலின் விமானத்தின் வலப்பக்கம் சமணர் உருவங்களும் உள்ளன. இக்கோயிலின் நந்தி சிற்பம் இந்தியாவிலுள்ள நந்திச் சிற்பங்களில் 2-வது பெரிய சிற்பமாகும்.

விளக்கம்: தஞ்சாவூர் நந்தியின் உயரம்,

உயரம் – 12 அடி 

நீளம் –  19.5 அடி 

அகலம் – 8.25 அடி.

விளக்கம்: இரண்டாம் இராஜராஜன் கட்டிய தாராசுரம் கோயிலில் நாயன்மார்களின் வாழ்க்கையைக் குறிக்கும் 90 சிற்பங்கள் உள்ளன.

விளக்கம்: தமிழர்கள் உலகத்திற்கு வழங்கிய நன்கொடை, செப்புத்திருமேனிகள் ஆகும்.

விளக்கம்: சங்க காலத்திலும் உலோகச் சிற்பங்கள் இருந்திருக்கலாம் என்ற செய்தியை மதுரைக்காஞ்சி, குறுந்தொகை, பட்டினப்பாலை போன்ற இலக்கியங்கள் வாயிலாக அறியலாம். இருப்பினும் சோழர் கால உலோகச் சிற்பங்கள் செப்புத்திருமேனிகளின் பொற்காலம்.

விளக்கம்: விஜயாலயன், பராந்தகன், செம்பியன் மாதேவி, முதலாம் இராஜராஜன் ஆகியோரது காலத்தில் செப்புத்திருமேனிகளின் வளர்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. சோழர் காலச் செப்புத்திருமேனிகளுள் நடராஜர் சிலை உலகப்புகழ் வாய்ந்தது. சோழர் அரசர்களும் அவர்களது குடும்பத்தாரும் கோயில்களுக்குச் செப்புத் திருமேனிகளைக் கொடையாகக் கொடுத்த செய்திகளைக் கல்வெட்டுகளிலும் செப்பேடுகளிலும் காணலாம்.

விளக்கம்: பிற்காலப் பாண்டியர்களின் சிற்பக்கலை என்பது, சோழர் காலச் சிற்பக்கலையின் தொடர்ச்சியாகவே இருந்தது. இவர்கள் கோயில்களின் வெளிப்புறச் சுவர்களையும் சிற்பங்களையும் செம்மைப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்தினர்.

விளக்கம்: விஜயநகர மன்னர்கள் கட்டக்கலையில் கொண்டிருந்த ஆர்வம் சிற்பக்கலையிலும் வெளிப்பட்டது. கோபுரங்களிலும், கோயில் விமானங்களிலும் ஏராளமான சிற்பங்களை அமைத்தனர்.

விளக்கம்: விஜயநகரச் சிற்பங்கள் மூக்குக் கூர்மையானதாகவும் வயிறு வட்டமானதாகவும் இருக்கும். மனித உருவச் சிற்பங்களில் அணிகலன்கள் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இவர்களின் ஆட்சிக் காலத்திற்குப் பிறகே கோயில்களில் சிற்பங்கள் அதிக அளவில் அமைக்கும் வழக்கம் ஏற்பட்டது

விளக்கம்: வேட்டையாடுதல், கோலட்டம், பாம்பாட்டி நடனம் போன்ற சிற்பங்களை மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயில், இராமேசுவரம் இராமநாதசுவாமி கோயில் போன்ற இடங்களில் காணலாம். தற்காலத்தில் மெழுகு, மணல், கண்ணாடி போன்றவற்றினாலும் சிற்பங்கள் அமைக்கப்படுகின்றன.

விளக்கம்: அழகினைப் பாராட்ட, புலவர்கள் ஓவியத்தை உவமையாகக் கூறுவர். ஓவியக்கலை தொன்மையான வரலாற்றினை உடையது. தொல்பொருள் ஆய்வில் கண்டெடுக்கப்பட்ட மட்பாண்டகளின் மேல், எழுத்துகளும், பல உருவங்களும் காணப்படுகின்றன. தொடக்க காலத்தில் ஓவிய எழுத்துகளே இருந்தன.

விளக்கம்: ‘ஒவ்வு’ என்ற வினைச்சொல்லில் இருந்து தோன்றியதே ஓவியம். ஒவ்வு என்பதற்கு  ‘ஒன்றைப் பற்று’ அல்லது ‘ஒன்றைப் போலவே இருத்தல்’ என்று பொருள். இச்சொல்லிலிருந்து தோன்றியதே ஓவு, ஓவ்வு போன்ற சொற்கள் ஓவியத்தைக் குறிக்கின்றன.

விளக்கம்: தொல் பழங்கால மனிதர் சொற்களை அறியும் முன்பே தம் எண்ணங்களைக் காட்சிகளாக உணர்த்தக் கற்றுக் கொண்டனர். தமக்கு மகிழ்வளித்த வேட்டைக் காட்சிகளையும் பிறவற்றையும் ஓவியங்களாகக் குன்றுகளில் தீட்டியுள்ளனர். பச்சிலைச்சாறு, செம்மண், விலங்குகளின் கொழுப்பு ஆகியனவற்றைக் கொண்டு அவ்வோவியங்களுக்கு வண்ணம் தீட்டினர்.

விளக்கம்: ஓவியத்தை வட்டிகைச் செய்தி, சித்திரச் செய்தி என்றும் இலக்கியங்கள் பதிவு செய்துள்ளன. பழங்காலத்தில் சுவர் ஒவியங்களே பெரிதும் காணப்பட்டன. அதனால்தான் ‘சுவர் இல்லாமல் சித்திரம் இல்லை’ ‘சுவரை வைத்தல்லவா சித்திரம் வரைய வேண்டும்’ என்ற பழமொழிகள் தோன்றின. வளைந்தகோடு, கோணக்கோடு, நேர்க்கோடு ஆகியவற்றைக் கொண்டு ஓவியங்கள் எழுதப்பட்டன. இவ்வாறான கோட்டோவியங்களுக்குப் ‘புனையா  ஒவியம்’ என்று பெயர். இதனை ‘வரி வடிவ ஓவியம்’ என்றும் அழைப்பர்.

விளக்கம்: மடலேறுதலின் பொழுது பனை ஓலையில் வரைந்த கோடுகளால் ஆன ஓவியம் வரிவடிவ ஓவியமாகும். நெடுநல்வாடையில் முதன் முதலாக வரிவடிவ ஓவியம் பற்றிய செய்தி கிடைக்கின்றது. புனையா ஓவியத்தில் பலவித வண்ணங்களால் புனைந்து அமைக்கும் ஓவியம் ‘முழுஓவியம்’ எனப்படும்.

விளக்கம்: ஓவியம் வரைவோரை ஓவியன், கண்ணுள் வினைஞர், கைவினைஞர், ஓவியவல்லோன், ஓவியப்புலவன் என்றும் அழைப்பர்.

விளக்கம்: காவேரிப்பூம்பட்டினம், அரிக்காமேடு, காஞ்சிபுரம், செங்கம் முதலிய பகுதிகளில் நடந்த அகழாய்வுகளில் கிடைத்த காசுகள், ஓடுகள் முதலியவற்றின் மீது காணப்படும் புடைப்பு ஓவியங்களைக் கொண்டு தென்மைகால மக்களின் ஓவியத் திறனை வரையலாம். கீழடியில் நடத்தப்பட்ட அகழாய்வில் கருப்பு சிவப்பு வண்ணம் தீட்டப்பட்ட பானைகள் கிடைத்துள்ளன.

விளக்கம்: மக்கள் கூட்டத்தைக் காட்டும் ஓவியங்கள் பிரதிமை எனவும், தெய்வ வடிவங்களைக் காட்டும் ஓவியங்கள் பழமை எனவும் அழைக்கப்படுகின்றன. பெரிய வீடுகள். கோயில்கள், மாளிகைகள், அரண்மனைகள் போன்றவற்றின் சுவர்களில் சித்திரங்கள் வரையப்பட்டுள்ளன. மேலும் வெண்மையான சுதை பூசப்பட்ட சுவர்களில் சிவப்பு அல்லது கருப்பு வண்ணத்தால் கோட்டோவியங்கள் வரையப்பட்டன. இவற்றின் மேல் பல வண்ணங்கள் தீட்டும் வழக்கம் இருந்தது.

விளக்கம்: மேற்கண்ட இரண்டு கூற்றுகளும் சரி. மேலும், பண்டைய தமிழ் மன்னர்கள் ஓவியம் தீட்டுவதற்காகத் தங்கள் அரண்மனைகளிலும், கோயில்களிலும் ‘ஓவியமாடம்’ என்ற தனிப்பகுதியை அமைத்தனர்.

விளக்கம்: தலையங்கானத்துச் செருவென்ற பாண்டிய நெடுஞ்செழியன் அரண்மனையில் சித்திர மண்டபம் இருந்ததை நெடுநல்வாடையில் நக்கீரர் குறிப்பிடுகிறார்.

விளக்கம்: பனமலை, காஞ்சிபுரம், திருமலைபுரம் ஆகிய இடங்களில் காணப்பட்ட ஓவியங்கள் பல்லவர் காலக் கலைத்திறனைக் காட்டுவனவாக உள்ளன. சங்க காலத்துக்குப் பின் பல்லவர் காலத்தில் கலைகள் தழைத்து ஓங்கின.

விளக்கம்: தஞ்சையில் வரையப்பட்டுள்ள சிவபெருமான், நாட்டியமாடும் பெண்கள், சேரமான் பெருமாள் நாயனார், இராஜராஜன், கருவூர்த்தேவர் ஓவியங்கள் சோழர் காலத்தவை. விஜயநகர நாயக்கர் காலத்து ஓவியங்களைத் தமிழகத்தின் பல பகுதிகளிலும் காண முடிகின்றது.

விளக்கம்: மலைப்பாறைகளைக் குடைந்து அமைத்த குகைச்சுவர்களின் மேல் அக்கால மக்கள் ஓவியங்கள் வரைந்தனர். இக்குகைகளின் சுவர்கள் கரடு முரடாக இருந்தபடியால் உமி, சாணம், களிமண் முதலானப் பொருள்களைக் கொண்டு பதப்படுத்திய சுதையைச் சுவர்களின் மேல் பூசினார்கள். பின்னர், அச்சுதையைப் பூச்சின் மேல் ஓவியங்கள் வரையப்பட்டன.

விளக்கம்: பல்லவ மன்னன் மகேந்திரவர்மன் பல குகைக் கோயில்களை அமைத்தான். அக்குகைக்கோயில் சுவர்களின் சித்திரங்களை எழுதுவித்தான். அவனே ஓவியக் கலையைப் பயின்றவன் என்பதை ‘சித்திரக்காரப்புலி’ என்ற அவன் பட்டப்பெயரின் மூலம் அறியலாம்.

விளக்கம்: தருமபுரி மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த மல்லபாடியில் சென்னனப் பல்கலைகழகத் தொல்லியல் துறையினரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பாறைஓவியம் முக்கியமான ஒரு கண்டுபிடிப்பாக அமைந்தது.

விளக்கம்: தமிழகத்தின் புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தில் உள்ள சித்தன்னவாசலில் அமைந்துள்ள குகை ஓவியங்கள் புகழ் வாய்ந்தவை. இவை கி.பி.(பெ.ஆ) 7 மற்றும் 8-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சமணர் காலத்து ஓவியங்கள். இவ்வோவியங்கள் மூலிகைகளால் ஆன வண்ணங்களைக் கொண்டவை. சித்தனவாசலின் ஏழடிப்பட்டம் பகுதியின் மேல்கூரைப் பகுதியிலும் ஓவியங்கள் காணப்படுகின்றன.

விளக்கம்: பாண்டியன் நன்மாறன், தனது சித்திர மாடத்தில் இருந்த பொழுது உயிர்துறந்தமையால் “பாண்டியன் சித்திரமாடத்துஞ்சிய நன்மாறன்” என அழைக்கப்பட்டதைப் புறநானூற்றில் மாங்குடி மருதனார் குறிப்பிடுகின்றார்.

விளக்கம்: நக்கீரர் தமது நெடுநல்வாடையில் பாண்டியனின் சித்திரமாடத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறார்.

விளக்கம்: திருப்பரங்குன்ற கோயில் மண்டபத்தில் ‘எழு தொழில் அம்பலம்’ என்ற பெயரில் ஓவியச் சாலை இருந்த செய்தியினை பரிபாடல் மூலம் அறியலாம். இரதி, காமன், பூனை வடிவம் கொண்ட இந்திரன், அகலிகை, கௌதம முனிவர் முதலான ஓவியங்கள் இங்குக் காணப்பட்ட செய்தியினை இலக்கியங்களில் காணலாம். இந்த ‘எழு தொழில் அம்பலம்’ பிற்காலத்தில் அழிந்தது.

விளக்கம்: உதயனின் பள்ளியறைச் சுவர்களில் ஓவியங்கள் வரையப்பட்டிருந்த காட்சியைப் பெருங்கதை மூலம் அறியலாம். திருச்சி மாவட்டத்தின் திருவெறும்பூர் கோயிலில் காணப்பட்ட சித்திரக்கூடம் பற்றிச் செப்பேடுகள் கூறுகின்றன. இதேபோல், கோப்பெருந்தேவியின் பள்ளியறைச் சுவர் ஓவியங்கள் பற்றியும் இலக்கியங்களில் காணலாம்.

விளக்கம்: புத்த தவச்சாலைகள் மற்றும் கோவலனின் தந்தை மாசாத்துவான் தவமியற்றிய சாலைகளிலும் ஓவியங்கள் தீட்டப்பட்டிருந்த செய்தியினை மணிமேகலை கூறுகின்றது. இவை மட்டுமின்றிச் செல்வந்தர் வீட்டின் சுவர்களில் ஓவியங்கள் தீட்டப்பட்டிருந்தன.

விளக்கம்: ‘படம்’ என்ற சொல் ‘படாம்’ என்ற சொல்லில் இருந்து தோன்றியது. ‘படாம்’ என்பதற்குத் ‘துணி’ என்று பொருள். பழங்காலத்தில் துணிகளில் ஓவியங்களை வரைந்தார்கள் அவற்றிற்குச் சித்திரப்படாம், சித்திரைதிரை என்று பெயர்.

விளக்கம்: சித்திரம் எழுதும் கோலுக்குத் துகிலிகை என்று பெயர்.

விளக்கம்: மணிமேகலையில், சீத்திலைச் சாத்தனார் காவிரிப்பூம்பட்டினத்து உவவனம் என்னும் சோலையின் காட்சி சித்திரப்படாம் போன்று அழகுடன் காணப்பட்டது என்கிறார்.

விளக்கம்: தக்க நாட்டிலே ஆங்காங்கே தாமரைப் பூக்களும் தாமரை இலைகளும் அடர்ந்த குளங்களும் காணப்படும் காட்சியினைத் திருத்தக்கதேவர் வருணிருக்கும் பொழுது, துணியில் எழுதிய தாமரைக்குளத்தின் காட்சியைப் போலக் காணப்படுகிறது என்கிறார்.

விளக்கம்: இளங்கோவடிகள் ஓவியம் வரையப்பட்ட துணியை ‘ஓவிய எழினி’ என்கிறார். பலகைகளிலும் ஓவியங்கள் வரையப்பட்டன. அவ்வாறு ஓவியம், வரையப்பட்ட பலகை ‘வட்டிகைப்பலகை’ எனப்பட்டது. திரை ஓவியம் ‘துகிலோவியம்’ எனவும் அழைக்கப்பட்டது.

விளக்கம்: சோழர் காலத்தில் தஞ்சாவூர் ஓவியங்கள் தோற்றம் பெற்றன. மராட்டிய மன்னன் சரபோஜியின் காலத்தில் தஞ்சாவூரில் இது வளர்ச்சி பெற்றது. இவ்வோவியங்கள் தமிழகத்தின் புவிசார் குறியீடுகளில் ஒன்றாகும்.

விளக்கம்: பச்சைக்குதிரை விளையாட்டின் முதல்நிலை கால் தாண்டல். இதில் தாண்ட வேண்டிய உயரம் படிப்படியாக உயர்ந்துக் கொண்டே செல்லும். முதலில் ஒரு கால் பாதம், ஒன்றின் மேல் ஒன்றாக இரண்டு கால் பாதம், இரண்டு பாத உயரத்தின் மேல் ஒரு சாண், இரண்டு பாத உயரத்தின் மேல் இரண்டு சாண் எனக் கால் தாண்ட வேண்டிய உயரம் உயர்ந்து கொண்டே போகும்.

விளக்கம்: முதல் நிலை – கால் தாண்டல்

இரண்டாம் நிலை – ஆள் தாண்டல்

மூன்றாம் நிலை – குனிதல் 

நான்காம் நிலை – தவறியவர்.

விளக்கம்: மேற்கண்ட மூன்று கூற்றுகளும் சரி. தற்காலத்தில் எண்ணெய் ஓவியம், வண்ணக்கோல் ஓவியம், செயற்கை வண்ணக் கூழ்ம ஓவிம், நீர் வண்ண ஓவியம், மை ஓவியம், பூச்சு ஓவியம், சூடான மெழுகு ஓவியம், நீரில் கரையும் எண்ணெய் ஓவியங்கள் போன்ற ஒவியங்கள் காணப்படுகின்றன.

தமிழர்களின் மிகத் தொன்மைகளுள் ஒன்று ஓவியம். எழுத்தால் உணர்த்தப்பட இயலாத இடைவெளிகளை ஓவியங்கள் நிரப்பின. காலந்தோறும் ஓவியக் கலையிலும் வளர்ச்சிப்படி நிலைகள் உருவாகின. பாறை ஓவியங்களில் தொடங்கி இன்று பல்வேறு நாடுகளின் ஓவிய நுட்பங்களை உள்வாங்கிப் படிநிலை மாற்றம் பெற்று வளர்ந்துள்ளன.

விளக்கம்: இயற்றப்பட்ட செய்யுளை உரிய ஓசையோடு இசைப்பதால் இதற்கு இசை என்ற பெயர். இசை என்னும் சொல் காரணப்பெயர் ஆகும். இவ்விசைக்கு அடிப்படையானவை ஓசை என்று கூறுவர்.

விளக்கம்: “ஏழிசையாழ் நரம்பின் ஓசையை” என்ற திருப்பதிகத்தொடர் மூலம் இசை ஏழு என்பதையும் இவை தனித்தனி நரம்புகளில் இசைக்கப்பட்டன என்பதையும் அறியலாம்.

விளக்கம்: குரல், துத்தம், கைக்கிளை, உழை, இளி, விளரி, தாரம் என்பன 7 இசைகள் ஆகும். இதில் தாரம் என்னும் இசையே, இசை வளர்ச்சிக்கு ஆதாரமானது என்பர். 

விளக்கம்: மிடறு – குரல்

நா – துத்தம் 

அண்ணம் – கைக்கிளை 

சிரம் – உழையும் 

நெற்றி – இளி 

நெஞ்சு – விளரி 

மூக்கு – தாரம் 

விளக்கம்: ஏழிசைகள் படிப்படியாக மேல் உயர்ந்து செல்லும் இசைநிரலை ‘ஆரோசை’ எனவும் தாழ்ந்து செல்லும் இசைநிரலை ‘அமரோசை’ எனவும் சேக்கிழார் கூறுகிறார். ஆரோசை, அமரோசை ஆகியவற்றை இக்காலத்தில் ஆரோகணம், அவரோகணம் என்பர்.

விளக்கம்: இசைக்கு உரிய கருவிகளைத் தோல்கருவிகள், துணைக்கருவிகள், நரம்புக்கருவிகள், கஞ்சக்கருவிகள் என 4 வகைப்படுத்துவர்.

விளக்கம்: பண்டைய நாளில் வாழ்ந்த இசைக் கலைஞர்கள், குழலையும் யாழையும் கொண்டே ஏழிசைத்திறங்களை இசைத்துள்ளனர். இவை தனிச் சிறப்புடையனவாகக் கருதப்பட்டதைக் ‘குழலினிது யாழினிது என்ப’ என்ற வள்ளுவரின் தொடர் மூலம் அறியலாம். 

விளக்கம்: இசைக் கலைஞர்கள் துளைக்கருவிகளில் தொன்மையானது குழலே. இது புல் வகையாகிய மூங்கிலில் செய்யப்பட்டதால் ‘வேய்ங்குழல்’ என்றும், ‘புல்லாங்குழல்’ என்றும் அழைக்கப்பட்டது. முற்காலத்தில் மூங்கிலிலும், சந்தனம், கருங்காலி, செங்காலி ஆகிய மரங்களிலும், வெண்கலத்திலும் செய்யப்பட்டது. ‘வேய்ங்குழல்’முல்லை நிலத்தவரின் முதன்மை இசைக் கருவியாக விளங்கியது.

விளக்கம்: மேற்கண்ட செய்தியைக் கூறுவது பெரும்பாணாற்றுப்படை ஆகும். வில் நாணின் ஓசையைக் கேட்டு, அதன் இசை நுட்பத்தை உணர்ந்து, நாணின் நீளத்தைக் கூட்டியும் குறைத்தும் பல்வேறு இசை ஒலிகளை உருவாக்கினர். இவ்வாறு இசைகளைத் தரும் வில் பலவற்றை ஒன்றாக இணைத்து அமைக்கப்பட்ட நரம்புக்கருவியே, ‘வில்யாழ்’ ஆகும்.

விளக்கம்: வில்யாழை அடிப்படையாகக் கொண்டு பேரியாழ், மகரயாழ், சகோடயாழ், செங்கோட்டுயாழ் ஆகியவையும் பெருங்கல் என்னும் ஆதியாழும் அமைக்கப் பெற்றன.

விளக்கம்: தொல்காப்பியர் கூறும் தோல் இசைக் கருவிகளில் ஒன்று பறை. இது தோல் இசைக் கருவிகளின் தாயாகவும் கருதப்படுகிறது. 

விளக்கம்: பேரிகை, படகம், இடக்கை, உடுக்கை, மத்தம், சிறுபறை, பெரும்பறை, நாழிகைப்பறை எனத்தோல் கருவிகள் முப்பது உள்ளதாக அடியார்க்கு நல்லார் உரை கூறுகிறது. 

விளக்கம்:அதிகமாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட தோல் கருவி மத்தளம் ஆகும்.

விளக்கம்: இசைக்கும்போது மத்தளத்தை முதற்கருவியாகவும் கொள்ளுவர். இடையிடையே வாசிக்கச் ‘சலிகை’ என்னும் கருவியைப் பயன்படுத்துவர். அதனால், இக்கருவியை ‘இடைக்கருவி’ என்றும் சொல்வர். 

விளக்கம்: முதலாம் இராஜராஜசோழன் கட்டிய இராசராசேச்சுரக் கோயிலில் உடுக்கை வாசிப்பவரும், கெட்டிமேளம் வாசிப்பவரும் இருந்தனர் எனத் தென்னிந்தியக் கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன.

விளக்கம்: இறையனார் களவியல் உரை மூலம் முதுநாரை, முதுகுருகு ஆகிய நூல்கள் இருந்தன என்பதை அறியமுடிகிறது. இந்நூலின் உரைப்பாயிரம் சிற்றிசை, பேரிசை ஆகிய நூல்களைப் பற்றியும் குறிப்பிடுகின்றது.

விளக்கம்: பெருநாரை, பெருங்குருகு, பஞ்சபாரதீயம், இந்திரகாளியம் முதலான நூல்களைப் பற்றி அடியார்க்கு நல்லார் கூறுகிறார்.

விளக்கம்: ‘இசை நுணுக்கம்’ என்னும் நூல் ‘சயந்தன்’ என்னும் பாண்டிய இளவரசனால் இயற்றப்பட்டது என்று அடியார்க்கு நல்லார் கூறுகிறார்.

விளக்கம்: யாப்பெருங்கலங்காரிகை உரைப்பாயிரத்தில், குலோத்துங்கன் இசைநூல் என்ற நூலைப் பற்றிய குறிப்புக் காணப்படுகிறது. இசை தொடர்பான பல நூல்களின் பெயர் கிடைத்தபோதும் அறிவனார் இயற்றிய ‘பஞ்சமரபு’ என்னும் நூல் தற்போது நமக்குக் கிடைத்துள்ளது. பசுந்தரேசனார் என்பவர் இந்நூலை உரையோடு வெளியிட்டுள்ளார். 

விளக்கம்: தமிழத்தில் திருநெல்வேலி, ஆழ்வார் திருநகரி, செண்பகநல்லூர், மதுரை, தாடிக்கொம்பு, அழகர் கோயில், கிருஷ்ணாபுரம், தென்காசி, குற்றாலம், சுசீந்திரம், களக்காடு போன்ற இடங்களில் இசைத்தூண்கள் காணப்படுகின்றன. 

விளக்கம்: பாணர், பாடினி ஆகியோர் வாய்ப்பாட்டிலும் இசைக்கருவிகளை இசைப்பதிலும் வல்லவர்களாக விளங்கினார். பாணர் என்பவர், ஆண் இசைக்கலைஞர், பாடினி என்பவள்,பெண் இசைக்கலைஞர். இவ்விசைக் கலைஞர்கள் இசைப்பாணர், யாழ்ப்பாணர், மண்டைப்பாணர் என வகைப்படுத்தப்பட்டனர்.

விளக்கம்: துளைக்கருவி வாசிப்போர், தோல்கருவி வாசிப்போர், நரம்புக்கருவி இசைப்போர், கண்டத்தால் பாடுவோர் என இசைக்கலைஞர்கள் வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளதைச் சிலப்பதிகார இந்திரவிழாவூரையெடுத்த காதை கூறுகிறது.

விளக்கம்: இசைப்பாணர்கள் வாய்ப்பாட்டுப் பாடுவதில் வல்லவராக இருந்தனர். யாழ் என்னும் இசைக் கருவிகளை மீட்டுவதில் வல்லவர்களை ‘யாழ்ப்பாணர்’ என அழைத்தனர். மண்டை எனப்படும் ஓட்டினைக் கையில் ஏந்தி பாடியவர்கள், மண்டைப்பாணர் என அழைக்கப்பட்டனர். இக்கலைஞர்கள் திருவிழாக்களிலும் அவைக்களத்திலும் பாடிப் பிறரை மகிழ்வித்தனர். தலைமக்களுக்கு இடையே தூதுவர்களாகவும் இருந்துள்ளனர்.

விளக்கம்: சிறுபாணாற்றுப்படை, பெரும்பாணாற்றுப்படை ஆகிய இலக்கியங்களில் யாழ்ப்பாணர் பற்றிய செய்திகள் மிகுதியாக உள்ளன.

விளக்கம்: குறிஞ்சி –  குறிஞ்சிப்பண் 

முல்லை – சாதாரி 

மருதம் – மருதப்பண் 

நெய்தல் – செவ்வழிப்பண் 

பாலை – பஞ்சுரப்பண்.

விளக்கம்: மலைச்சாரல் பகுதியில் விளைந்திருந்த திணைப்பயிரை உண்ணவந்த காட்டுயானை, அப்பயிரைக் காவல் காத்த பெண் இசைத்த குறிஞ்சிப்பண்ணைக் கேட்டுப் பயிரை உண்ணாமல் இசையில் மெய் மறந்து நின்றதை அகநானூறு கூறுகிறது.

விளக்கம்: போரில் புண்பட்ட வீரரைப் பேய்களிடமிருந்து காப்பாற்ற காஞ்சிப்பண் பாடப்பட்டதாகப் புறநானூறு கூறுகிறது.

விளக்கம்: யாழ் என்னும் இசைக் கருவிகளால் கலைஞர்கள் மருதப்பண்ணைப் பாடிப் பொழுது விடிந்ததாக மதுரைக்காஞ்சி கூறுகிறது. மேலும் அது ஆகுளி, முழவு என்னும் கருவிகளைக் கொண்டு செவ்வழிப்பண்ணை மாலை நேரத்தில் இசைத்தனர் என்பதையும் சுட்டுகிறது. இச்செவ்வழிப் பண்-ஐக் கேட்டுத் தலைவனைப் பிரிந்த தலைவி மிகவும் வருத்தம் கொண்டனர் என்ற செய்தியும் உண்டு.

விளக்கம்: நிலத்தை அடிப்படையாக் கொண்ட பண்களைத் தவிர காமரம், நைவனம் போன்ற பண்களும் சங்க காலத்தில் இருந்துள்ளன. வண்டின் ஓசைபோல் இருப்பது காமரம் என்ற அழைக்கப்பட்டமைக்கான குறிப்புகளும் கிடைகின்றன.

விளக்கம்: பரிபாடலில் வெறியாட்டப்பாடல், வள்ளைப்பாடல் முதலிய இசைப்பாடல்கள் உள்ளன. ஒவ்வொரு பாடலின் இறுதியிலும் பாடலை இசைப்பதற்குரிய பண்ணும். இசை வகுத்த இசைக் கருவிகள் போன்ற தகவல்களும் இந்நூலில் இடம் பெற்றுள்ளன.

விளக்கம்: இசை ஆசிரியன், மத்தளம் இசைக்கும் தண்ணுமை ஆசிரியன், வேய்குழ் ஊதுவோன், யாழ் ஆசிரியன் எனப் பலரும் மாதவி நாடக அரங்கில் ஆடும் ஆடலுக்குத் துணை நின்றார்கள் எனக் கூறும் நூல் சிலப்பதிகாரம்.

விளக்கம்: இசையின் இயக்கங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு முதல்நடை, வாரம், கூடை, திரள் என இசை நான்காக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. 

விளக்கம்: சொற் சொறிவும், இசைச் செறிவும் உடையது கூடை ஆகும்.

விளக்கம்: அரங்கேற்றுக்காதை, ஆய்ச்சியர்குரவை, கானல்வரி, வேணிற்காதை, கடலாடுகாதை, புறஞ்சேரியிறுத்தகாதை முதலிய பகுதிகள் இசைக்குறிப்புகள் நிரம்பியவை. மேலும் யாழ் அமைப்பு, யாழ் இசையின் அமைப்பு முதலியனவும் கூறப்பட்டுள்ளது. மேலும், பெருங்கதை போன்ற காப்பியங்களிலும் இசை பற்றிய குறிப்புகள் காணக் கிடைக்கின்றன.

விளக்கம்: செய்யுளை பண் அமைப்போடு, படைப்பாளனே படைப்பது ஒருவகை. செய்யுளை எழுதிப் பின் வேறொருவர் பண்ணிசைப்பது மற்றொரு வகை, தேவாரம் முதல் வகையைச் சேர்ந்தது என்பர். மாணிக்கவாசகர் தேவாரங்களைப் “பண் சுமந்த பாடல்” என்று கூறுகிறார். எனவே, இறைவனின் அருளைச் சொற்களாக்கி இசைப்படுத்தியவர்கள் திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர், சுந்தரர் ஆகியோர் எனலாம்.

விளக்கம்: ஆநிரைகளை மேய்க்கும் பணியை மேற்கொண்ட பொழுது காலையில் மேய்ச்சலுக்குப் போவதும் மாலையில் வீடு திரும்புவதும் வழக்கம். ஒருநாள் மாலைநேரம் வந்தவுடன் ஆநிரைகளும் எருமைகளும் வந்துவிட்டன. ஓர் எருமை மட்டும் காணவில்லை. தேடிப் பார்க்கிறார். கண்ணுக்குப் புலப்படவில்லை. எனினும், அவ்வெருமையின் கனைப்பொலி மட்டும் கேட்கிறது. கனைப்பொலியைக் கேட்ட அவர், தன்கையில் இருந்து வேய்ங்குழலை எடுத்து ஊதி இசையை எழுப்பினார். அவ்விசையைக் கேட்ட அந்த எருமை இசை எழுப்பப்பட்ட இடத்திற்கு வந்து, மற்ற மாடுகளோடு சேர்ந்து வீடு அடைந்ததாகத் திருஞானசம்பந்தர் பாடுகிறார்.

விளக்கம்: திருநாவுக்கரசர் ‘திருவதிகை’ என்னும் ஊருக்குச் சென்று இறைத்தொண்டு புரிந்து வந்தார். அவ்வூரிலுள்ள சிவபெருமானை வணங்கச் சுந்தரர் ஒருமுறை செல்கிறார். திருநாவுக்கரசர் வந்துசென்ற அவ்வூரைத் தாம் காலால் மிதிக்கக்கூடாது என எண்ணிய சுந்தரர் ஊருக்குள் போகாமல் ஊருக்கு வெளியே உள்ள ‘சித்தவமடத்தில்’ தங்கி உறங்கினார். அப்போது சுந்தரர் தலைமீது சிவபெருமான் தன் பாதங்களை வைத்து அருள்புரிந்தார். சிவபெருமானின் இந்த அருளை எண்ணித் ‘தம்மானையறியாத’ என்னும் பதிகத்தைப் பாடினார் என்பது வரலாறு.

விளக்கம்: சுந்தரர் பாடிய ‘தம்மானையறியாத’ என்னும் பதிகம் ‘கொல்லிக் கௌவானம்’ என்னும் பண்ணில் அமைந்ததாகும்.

விளக்கம்: திருவாரூரில் உள்ள சிவபெருமானைப் பற்றிப் பாடிய பதிகம் கொல்லிப் பண்ணில் அமைந்ததாகும். 

விளக்கம்: கொல்லிக் கௌவாணம், கொல்லிப்பண் ஆகிய இவ்விரு பண்களும் நள்ளிரவில் பாடப்பட்டதாகச் சேக்கிழார் கூறுகிறார். இவை பழங்காலத்தில் வழங்கப்பட்டிருந்த பண்களோடு தொடர்புடையன.

விளக்கம்: கொல்லிக் கௌவானம், கொல்லிப்பண் முதலிய பண் அமைப்புகளும், பாடல்களும் அழியும் நிலையில் இருந்தன. அப்போது திருமுறைக்கண்டசோழன் யாழ்ப்பாணம் மரபில் வந்த பாடினியைக் கொண்டு அப்பாடல்களின் பழைய பண் அமைப்புகளுக்குப் புத்துயிர் அளித்தான். சில புதிய பண்களும் தோற்றுவிக்கப்பட்டன. இச்செய்தியைத் திருமுறைகண்ட புராணம் கூறுகிறது. இப்பண்களைக் கோவிலில் பாட ‘ஓதுவார்’ என்னும் இசைக் கலைஞர்களையும் நியமித்தவனும் இம்மண்ணனே. இவ்வோதுவார்களின் பணி இன்றும் தொடர்கிறது.