காந்தியடிகள் தேசிய தலைவராக உருவெடுத்து மக்களை ஒன்றிணைத்தல் Online Test 12th History Lesson 4 Questions in Tamil

(குறிப்பு – மோகன்தாஸ் கரம்சந்த் காந்தி 1879 ஆம் ஆண்டு, அக்டோபர் 2ஆம் நாள், குஜராத் மாநிலத்தில் உள்ள கடற்கரையோர நகரான போர்பந்தரில் பிறந்தார். இவரது தந்தை கரம்சந்த் காந்தி மற்றும் தாயார் புத்லி பாய் என்பவராவார். மகாத்மா காந்தி 1893 ஆம் ஆண்டு தென்னாபிரிக்காவுக்கு சென்றார்.)

(குறிப்பு – 1893ஆம் ஆண்டு மகாத்மா காந்தி தென்னாப்பிரிக்கா சென்றார். பின்னர் ஜனவரி 9ஆம் நாள் 1915 ஆம் ஆண்டு அவர் இந்தியா திரும்பினார். தென்னாபிரிக்காவின் இனவாத அரசு விதித்த சமூக சமத்துவம் இல்லாத நிலைமை களுக்கு எதிரான காந்தியடிகளின் போராட்டங்கள் ஒரு சாதனையாக இருந்தன)

(குறிப்பு – இந்திய தேசிய சக்திகளுக்கு உதவ வேண்டும் என்று காந்தியடிகள் உறுதியாக விரும்பினார். தென் ஆப்பிரிக்காவில் இந்தியர்களுக்காக முன்னர் ஆதரவு திரட்டிய போது காங்கிரஸ் தலைவர்களுடன் அவர் தொடர்பில் இருந்ததால்,காந்தியடிகளுக்கு இந்தியத் தலைவர்களுடன் தொடர்பு இருந்தது. கோபால கிருஷ்ண கோகலேவின் செயல்பாடுகள் மற்றும் கொள்கைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு அவரை தனது அரசியல் குருவாக மகாத்மா காந்தி அடையாளம் கண்டார்.)

(குறிப்பு – இந்தியாவை விட்டு 20 ஆண்டுகள் வெளியே இருந்த காந்தியடிகள், கோபால கிருஷ்ண கோகலேவின் அறிவுரையை ஏற்று இந்தியா திரும்பியவுடன் நாட்டின் நிலைமையோடு தன்னை பொருத்திக் கொள்ளும் விதமாக நாடு முழுவதும் ஓராண்டு காலத்துக்கு பயணம் மேற்கொண்டார்.அகமதாபாத்தில் சபர்மதி ஆசிரமத்தை நிறுவிய காந்திஜி தன்னாட்சி இயக்கம் போன்ற அரசியல் இயக்கங்களில் தீவிரமாக பங்கேற்கவில்லை)

(குறிப்பு – 1917ஆம் ஆண்டு, சம்பரானில் இருந்த விவசாயிகளின் வேண்டுகோளை ஏற்று இந்திய மக்களை ஒன்றிணைக்கும் முதல் முயற்சியை காந்தியடிகள் மேற்கொண்டார். அவர் போராட்டத்தை துவங்கும் முன் நிலைமை குறித்து விரிவாக ஆராய்ந்தார். சம்பரான் மாவட்டத்தில் இருந்த கருநீலச்சாய (இண்டிகோ) விவசாயிகள் ஐரோப்பிய வர்த்தகர்களால் பெரிதும் ஏமாற்றப்பட்டனர். அவர்களிடம் இருந்த 3/20 பங்கு நிலத்தில் விவசாயிகள் கருநீலச்சாயத்தை கட்டாயம் விளைவிக்க வேண்டும், அதனையும் வர்த்தகர்கள் நிர்ணயிக்கும் விலைக்கே விற்க வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர்)

(குறிப்பு – ராஜேந்திர பிரசாத், ஆச்சாரிய கிருபாளினி,மகாதேவ தேசாய், மஜாருல் ஹக் போன்ற உள்ளூர் தலைவர்களுடன் காந்தியடிகள் விரிவான விசாரணை மேற்கொண்டார்.உடனடியாக அந்த மாவட்டத்தை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்று பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகள் காந்தியடிகளுக்கு உத்தரவிட்டனர். ஆனால் வெளியேற மறுத்த காந்தியடிகள், இந்த உத்தரவை நியாயமற்றது என்று மாவட்ட நிர்வாகத்திடம் வலியுறுத்தி உத்தரவை மீறுவதன் மூலம் ஏற்படும் விளைவுகளை சந்திக்க போவதாகவும் கூறினார்)

(குறிப்பு – அகமதாபாத் நகர மையத்தில் பணியாளர்களுக்காக மக்களை ஒன்று திரட்டும் பணி மகாத்மா காந்திக்கு காத்திருந்தது. துணி ஆலை பணியாளர்களுக்கும், ஆலை முதலாளிகளுக்கும் இடையே பிரச்சனை நிலவியது. மிகக் குறைவான ஊதியம் பெற்ற பணியாளர்களின் கோரிக்கைகளை ஏற்க முதலாளிகள் மறுத்ததையடுத்து,  35 சதவீதம் ஊதிய உயர்வு வேண்டும் என்று கோரி வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபடுமாறு காந்தியடிகள் அவர்களுக்கு அறிவுரை வழங்கினார். மேலும் அவர்களுக்கு ஆதரவாக காந்தியடிகள் உண்ணாவிரதம் மேற்கொண்டார். இதன்மூலம் ஆலைமுதலாளிகள், தொழிலாளர்களின் கோரிக்கையை ஏற்க வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர்.)

(குறிப்பு – கேதாமாவட்ட விவசாயிகள் பருவமழை பொய்த்ததன் காரணமாக சிரமத்தை சந்தித்தனர். 1918ஆம் ஆண்டில் நிலவருவாய் வசூலை ரத்து செய்யுமாறு காலனி ஆட்சி நிர்வாகத்திடம் அவர்கள் கூறினர். அரசின் பஞ்சகால விதியின்படி, பயிர் சாகுபடி சராசரியாக 25 சதவீதத்திற்கும் குறைவாக இருந்தால் பயிரிடுவோர் முழு நிலவரி ரத்திற்கு தகுதி பெறுவர்.ஆனால் நிர்வாகத்தினர் இந்த விதியை அமல்படுத்த மறுத்துவிட்டு முழுமையாக பணத்தை செலுத்துமாறு துன்புறுத்தினர். எனவே கேதா போராட்டம் தொடங்கியது.)

(குறிப்பு – கேதா போராட்டத்தின்போது பிளேக் நோயால் அதிக விலை ஏற்றத்தால் பஞ்சத்தால் பாதிக்கப்பட்ட விவசாயிகள் காந்தியடிகள் உறுப்பினராக அங்கம் வகித்த இந்திய பணியாளர் சங்கத்தினர் ஏழை விவசாயிகள் சார்பாக உடன் இணைந்து தலையிட்டு காந்தியடிகள் பணம் செலுத்துவதை நிறுத்தி விட்டு இந்திய தேசியம் மற்றும் பழிவாங்கும் நடவடிக்கையை எதிர்த்து சாகும்வரை போராட்டம் நடத்துமாறு அறிவுறுத்தினார்)

(குறிப்பு – 1905 ஆம் ஆண்டு கோபால கிருஷ்ண கோகலே இந்திய பணியாளர் சங்கத்தை நிறுவினார். ஐந்தாண்டு காலத்துக்கு பயிற்சி பெற வேண்டிய உறுப்பினர்கள் குறைவான சம்பளத்திற்கு பணியாற்ற ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும் இந்த அமைப்புக்கு தலைமையகம் மகாராஷ்டிராவின் பூனாவில் அமைத்திருந்தது. சென்னை, மும்பை, அலகாபாத் மற்றும் நாக்பூரில் முக்கிய கிளைகளும் இருந்தன)

(குறிப்பு – இந்தியாவுக்கான பிரிட்டிஷ் வெளியுறவு அமைச்சர் எட்வின் மாண்டேகுவும், அரசப் பிரதிநிதி(வைசிராய்) செம்ஸ்ஃபோர்டும் இந்தியாவுக்கான அரசியல் சாசன மாற்றங்களை அறிவித்தனர். அவையே பின்னர் 1919 ஆம் ஆண்டில் இந்திய கவுன்சில் சட்டம் என்று அழைக்கப்பட்டன. மாகாண சட்டப்பேரவையில் பெரும்பான்மையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களுடன் விரிவுபடுத்த இந்த சட்டம் வகை செய்தது)

(குறிப்பு – மாண்டேகு செம்ஸ்ஃபோர்டு சீர்திருத்தம் மூலம், இரட்டை ஆட்சியின் கீழ் மாகாண அரசுகளுக்கு நிர்வாகத்தில் அதிக பங்கு வழங்கப்பட்டது. இந்த திட்டத்தின் கீழ் சட்டம் ஒழுங்கு, நிதி ஆகிய முக்கியமான துறைகள், ஆங்கிலேயருக்கு ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டு அவர்கள் அனைவரும் ஆளுநர்களின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தனர். சுகாதாரம், கல்வி, உள்ளாட்சி போன்ற இதர துறைகள் இந்திய பிரதிநிதிகளுக்கு மாற்றப்பட்டது)

(குறிப்பு – நிதி, சட்டம் ஒழுங்கு துறை போன்ற முக்கிய துறைகள் ஆங்கிலேயருக்கு ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டு அவர்கள் அனைவரும் ஆளுநர்களின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தனர். சுகாதாரம், கல்வி போன்ற இதர துறைகள் இந்திய பிரதிநிதிகளுக்கு மாற்றப்பட்டது. இத்தகைய மாற்றப்பட்ட துறைகளுக்கு பொறுப்பேற்ற அமைச்சர்கள் சட்டப்பேரவைகளுக்கு கடமைப்பட்டவர்கள் ஆனார்கள். ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்ட துறைகளுக்கு பொறுப்பை ஏற்றவர்கள் சட்டப்பேரவைக்கு கடமைப்பட்டவர்கள் இல்லை. இதனால் இந்த அமைப்பு முழுவதுமே நகைப்புக்கிடமாகின )

(குறிப்பு – மத்திய சட்ட பேரவையிலிருந்த 144 மொத்த உறுப்பினர்களில் 41 உறுப்பினர்கள் நியமனம் செய்யப்பட வேண்டும். மாநிலங்களவை என்றழைக்கப்பட்ட மேலவையில் மொத்தம் இருந்த 60 உறுப்பினர்களில் 26 நபர்கள் நியமன உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். கவர்னர் ஜென்ரல் மற்றும் அவரது நிர்வாக கவுன்சில் மீது இரண்டு அவைகளுக்கும் எந்த கட்டுப்பாடும் இல்லை. ஆனால் மாகாண அரசுகள் மீது மத்திய அரசுக்கு முழு கட்டுப்பாடு இருந்தது)

(குறிப்பு – பிரிட்டனின் போர் முயற்சிகளுக்கு நிபந்தனையற்ற ஆதரவு கொடுத்த இந்தியாவின் பொது நலன் மீது அக்கறை கொண்ட மக்கள் மாண்டேகு செம்ஸ்ஃபோர்டு சீர்திருத்தத்தில் நிறைய எதிர் பார்த்தனர். ஆனால் இந்த மாண்டேகு செம்ஸ்போர்டு திட்டம் 1918 ஆம் ஆண்டு அறிவிக்கப்பட்ட போது,  இந்தியா முழுவதும் கடும் விமர்சனத்துக்கு உள்ளானது. 1918 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் பம்பாயில் நடந்த இந்திய தேசிய காங்கிரசின் சிறப்பு அமர்வில், இந்த திட்டம் பற்றி விவாதிக்கப்பட்டது. இந்த திட்டம் ஏமாற்றத்தையும், அதிர்ச்சியையும் அளிப்பதாக காங்கிரஸ் தெரிவித்தது)

(குறிப்பு – பல்வேறு அடுக்குகள் கொண்ட இந்திய சமூகமும் அதனுள் இருந்த முரண்பாடுகளும் உயர்வகுப்பு ஆளுமையை கேள்வி கேட்கும் சாதி அமைப்புகள் மற்றும் இயக்கங்கள் தோன்ற ஏதுவாக அமைந்தன வங்காளத்திலும், இந்தியாவின் கிழக்குப் பகுதிகளிலும் தொடங்கப்பட்ட நாமசூத்ரா இயக்கம் இந்த நூற்றாண்டின் திருப்பத்தில் தங்கள் குரல்களை எழுப்பின.

(குறிப்பு – வங்காளத்திலும், இந்தியாவின் கிழக்குப் பகுதிகளிலும் தொடங்கப்பட்ட நாம சூத்ரா இயக்கம், இந்தியாவின் வடமேற்கு பகுதிகளில் தொடங்கப்பட்ட ஆதிதர்மா இயக்கம், மேற்கு இந்தியாவில் சத்திய சோதக் இயக்கம் மற்றும் தென்னிந்தியாவின் திராவிட இயக்கங்கள் இந்த நூற்றாண்டின் திருப்பத்தில் தங்கள் குரல்களை எழுப்பின. பிராமணரல்லாத தலைவர்களால் நடத்தப்பட்ட இந்த இயக்கங்கள், பிராமணர்கள் மற்றும் இதர உயர் வகுப்பினரின் மேன்மை குறித்து கேள்வி எழுப்பின)

(குறிப்பு – 1872 இல் ஜோதிராவ்பூலேவின் புத்தகம் குலம்கிரி என்ற தலைப்பில் முதலில் வெளிவந்தது. அவரது அமைப்பு, சத்தியசோதக்சமாஜ், பிராமணியத்தின் கொடுங்கோல் மற்றும் சுரண்டல் ஆகியவற்றிலிருந்து ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினரை விடுவிப்பதற்கான அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியது. காலனித்துவ நிர்வாகிகள் மற்றும் கல்வி நிறுவனங்கள் ஆகியவை மறைமுகமாக இப்போக்கை ஊக்குவித்தனர்)

(குறிப்பு – ஜோதி ராவ் பூலே அமைப்பு, சத்திய சோதக் சமாஜ், பிராமணியத்தின் கொடுங்கோல் மற்றும் சுரண்டல் ஆகியவற்றிலிருந்து ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினரை விடுவிப்பதற்கான அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார். காலனிய அரசாங்கம் உள்ளூர் பொது கருதினால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட சமூக முன்னுரிமையின்  அடிப்படையில் சாதிகளை வகைப்படுத்தி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் குறிப்பிட்டது. இது சாதிகளுக்கு இடையே மோதல்கள் உருவாக வழி செய்தன. உரிமை குரல்களும்,  அவற்றை எதிர்த்து உரிமையோடு மறுப்பதும் என இந்த அமைப்புகளின் தலைவர்கள் தாங்கள் முக்கியத்துவம் பெறுவதற்காக போராடத் துவங்கினர்.)

(குறிப்பு – சமூக அடையாளத்தை பெறுவதற்கு தங்கள் சாதிகளை போராட்டத்திற்கு ஒருங்கிணைக்க வேண்டும் என்று சாதிகளின் முன்னணி தலைவர்கள் உணர்ந்தனர். அங்கீகாரத்தை எதிர்த்து அவர்களில் பலர், ஆண்டுகள் செல்லச் செல்ல அவர்களது சாதி சார்ந்த மாணவர்கள் கல்வி பெறவும், கல்வி பெற்ற இளைஞர்கள் வேலை வாய்ப்புகளைப் பெறவும் உதவினர். இதனிடையே, வாக்குரிமை அரசியல் 1880களில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டு இது போன்ற அமைப்புகளின் இடத்தை அவை நிரப்பின)

(குறிப்பு – பம்பாய் மற்றும் மதராஸ் மாகாணங்களில் அரசு சேவைகள் மற்றும் பொதுக் கலாச்சாரம் சார்ந்த துறைகளில் பிராமணர்கள் தெளிவாக ஆதிக்கம் செலுத்தினர். அதன் விளைவு பிராமணரல்லாதோரின் அரசியலுக்கு வழிவகுத்தது. இந்த இயக்கத்தின் வடிவமைப்பு சற்று வித்தியாசமாக இருந்தது. பிராமண ஆதிக்கத்திற்கு அதிக காரணம் அவர்கள் வெறும் 3.2 சதவீதம் மட்டுமே மக்கள் தொகையில் இடம்பெற்றிருந்தாலும், அவர்களில் 72% பட்டதாரிகளாக இருந்தனர். பிராமணரல்லாதோர் சாதிகளைச் சேர்ந்த கல்விகற்ற மற்றும் வர்த்தக சமூக உறுப்பினர்களின் சவால்களை அவர்கள் சந்திக்க நேர்ந்தது)

(குறிப்பு – இந்தியாவை பிரித்தாளும் சூழ்ச்சியில் பிராமணரல்லாதோரின் உண்மையான குறைகளை பயன்படுத்திக்கொள்ள காலனி ஆதிக்க அரசு முயன்றது. பம்பாய் மாகாண பிராமணேதரா பரிஷத், மதராஸ் மாகாண நீதிக்கட்சி ஆகியவைகளுக்கு இது குறைந்தபட்சம் 1930 வரை பொருந்தியது.தீவிரமான தலித் பகுஜன் இயக்கம் அம்பேத்கர் தலைமையிலும், சுயமரியாதை இயக்கம் தந்தை பெரியார் ஈ.வெ.ராமசாமி தலைமையிலும் உருவாகி சமூகநீதி சார்ந்த அடிப்படை மாற்றம் கோரும் இயக்கங்கள் இந்த இரண்டு பகுதிகளிலும் செயல்பட்டன)

(குறிப்பு – மிதவாத தேசியவாதிகளுக்கு முக்கியத்துவம் தருவதும், தீவிர தேசியவாதிகளை தனிமைப்படுத்தும் பிரிட்டிஷாரின் கொள்கையின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. 1919ஆம் ஆண்டில் இந்திய கவுன்சில் சட்டம் மற்றும் ரௌலட் சட்டம் ஆகியவை ஒரே ஆண்டில் இயற்றப்பட்டன.உலகப் போர் நடந்த காலகட்டத்தில் தீவிரத் தன்மை உடையோர் மற்றும் தேசபக்த புரட்சியாளர்களுக்கு எதிரான அடக்குமுறை நடவடிக்கைகள் தொடர்ந்தன. பலர் தூக்கில் தொங்க விடப்பட்டனர் அல்லது நீண்டகாலத்திற்கு சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்)

(குறிப்பு – இதன் மூலம் மக்கள் விழிப்புணர்வு அடைந்து அரசியல் பணிகளில் தீவிரம் காட்டினால் தான் இந்தியாவில் சுயராஜ்யம் என்பது நடைமுறைக்கு வரும் என காந்தியடிகள் நம்பினார். 1919 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மற்றும் ஏப்ரல் மாதங்களில் ரௌலட் சட்டத்திற்கு எதிராக வேலை நிறுத்தத்தை கடைபிடிக்குமாறு காந்தியடிகள் அழைப்பு விடுத்தவுடன், நாடு முழுவதும் ஊக்கம் பிறந்தது. இந்துக்களையும், முஸ்லிம்களையும் ஒன்றிணைத்த கிலாபத் இயக்கத்தை காந்தியடிகள் இத்துடன் இணைத்தார்.)

(குறிப்பு – நாடு முழுவதும் நடந்த மக்கள் போராட்டங்கள் மற்றும் மக்களிடம் காணப்பட்ட மகத்தான தன்னெழுச்சி காரணமாக காலனி அரசு ஆத்திரமடைந்தது. 1919 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 13-ம் நாள், அமிர்தசரஸ் நகரில் உள்ள ஜாலியன் வாலாபாக் பகுதியில் நிராயுதபாணிகளான மக்கள் மீது மிகக் கடுமையான அரசியல் குற்றங்கள் இழைக்கப்பட்டன. ஏராளமான மக்கள் கொல்லப்பட்டனர்.இது ஜாலியன் வாலாபாக் படுகொலை என அழைக்கப்படுகிறது.)